Hiniling ng pribadong sektor sa Department of Agriculture (DA) na ibasura ang Minimum Access Volume (MAV) sa pag-aangkat ng manok at baboy habang tinitiyak din na ang mga bayarin na kinokolekta mula sa pagpapatupad ng Safeguard Measures Act ay maihahatid para sa competitiveness ng sektor ng agrikultura.
Sa isang pagpupulong noong Enero 18 kasama si DA Secretary Francisco Tiu Laurel, iginiit ng Philippine Chamber of Agriculture and Food Inc. (PCAFI) na naging inutil ang MAV dahil ang aktwal na dami ng import ng manok, baboy, at mais ay lumobo nang maraming beses nang mas mataas kaysa sa MAV.
“Ang dami ng importasyon para sa manok ay higit sa 15 beses ang MAV. Kaya, ang aming pangako sa kasunduan sa GATT-WTO ay nagpapakita na kasama nito kondisyon, hindi na kailangan ng MAV,” ani PCAFI President Danilo V. Fausto.
Nangako umano ang Pilipinas noong 1995 sa General Agreement on Tariff and Trade-World Tade Organization (GATT-WTO) para sa import volume na 23,500 metric tons (MT) para sa manok na may mas mababang taripa na 40% sa ilalim ng MAV.
Sa labas ng MAV, ang tariff commitment ay nasa 50%. Gayunpaman, noong 2005 ang rate ng taripa ay naging pantay para sa papasok at labas ng dami ng MAV.
Ang pag-alis ng MAV ay magreresulta sa isang “level playing field sa mga importer at importer vis a vis local producers,” sabi ni Fausto.
Nababahala ang PCAFI na ang farmgate price ng manok na iniulat ng United Broilers and Raisers Association noong Enero 4 ay P89.15 kada kilo ng liveweight. Mas mababa ito sa production cost per kilo. Para sa imported na manok, ang tinatayang halaga ay nasa P84.83 kada kilo sa loob ng MAV at P90.83 kada kilo sa labas ng MAV.
Sa kabilang banda, ang retail price ayon sa datos ng DA Bantay Presyo noong Enero 4 ay nasa P170 hanggang P180 kada kilo.
Noong 2023, ang kabuuang importasyon ng manok ay umabot sa 426,620 kilo. Ang parehong sitwasyon ay totoo para sa mais at baboy kung saan ang aktwal na dami ng import ay higit na lumampas sa MAV.
Sa kanyang Aide Memoire No. 2, hiniling din ni Fausto sa gobyerno na mahigpit na ipatupad ang Seksyon 34, Kabanata 4 ng Safeguard Measures Act (Republic Act 8800) na naglalayong protektahan ang mga lokal na magsasaka mula sa anumang pagtaas ng importasyon.
Ipinag-uutos nito na ang mga bayarin at mga tungkulin sa pag-iingat mula sa pagpapatupad ng RA 8800 na may kabuuang 50% ay ilaan para sa pagiging mapagkumpitensya ng sektor ng agrikultura na naapektuhan ng pagtaas ng mga import.
“Naaprubahan ang RA 8800 noong Hulyo 19, 2000. Dalawang dekada na ang lumipas at hindi pa natin nakikita kung saan inilaan ang perang nakolekta sa ilalim ng batas. Lalo na ang kape, baboy at manok,” sabi ni Fausto.
Dahil ang sektor ng kape ay negatibong apektado ng labis na pag-import, hiniling ng PCAFI sa DA na gamitin ang RA 8800 na mga bayarin upang mapaunlad ang industriya ng kape.
“Ang badyet ng DA ay dapat magbigay ng sapat na mga materyales sa pagtatanim sa pamamagitan ng mga pinagputulan o tissue culture sa mas malawak na saklaw ng mga grupo ng magsasaka upang makabuo ng hindi bababa sa limang milyong puno ng kape na may mas mahusay na ani mula sa 700 kilo bawat ektarya na maihahambing sa produksyon ng Vietnam na 3-5 tonelada bawat ektarya.”
Ang programa ng kape ng DA ay dapat ding magbigay ng pagsasanay at mas mahusay na teknolohiya sa mga magsasaka; hikayatin ang mga kabataan na lumahok sa proyekto; hikayatin ang isang mas malawak na kalahok na nagbibigay ng National Seed Certification mula sa Bureau of Plant Industry; at unahin ang kape para sa intercropping sa mga puno ng niyog.
Hiniling din ng PCAFI sa DA na i-access na lamang ng mga magsasaka ang credit guarantee ng Philippine Guaranty Corp.
Gayundin, dapat iseguro ng Philippine Crop Insurance Corp. (PCIC) ang mga pananim, alagang hayop, manok at pagawaan ng gatas laban sa pagbabago ng klima, peste, at sakit. Dapat pabilisin ng PCIC ang pagbabayad ng mga tawag sa insurance upang magbigay ng kumpiyansa sa mga mamumuhunan at mga bangko.
Ang DA sa pakikipagtulungan ng Kagawaran ng Pananalapi ay dapat hikayatin ang front-end o forward na pagbili sa mga nakatanim na pananim upang magbigay ng turn-around capital ng mga farmer-producer. Ang mga naturang kontrata sa produksyon at mga resibo sa bodega ay dapat na makapagbigay ng kakayahan sa mga magsasaka na gamitin ang mga ito bilang mga collateral para makapag-avail ng mga pautang mula sa Land Bank at Development Bank of the Philippines.
Dapat maglagay ng espesyal na pondo para sa pag-iingat upang hikayatin ang mga bangko, Land Bank at DBP na bigyan ang mga magsasaka ng madaling access sa pautang.#
